عایق رطوبتی

تاریخچه عایق رطوبتی

عایق رطوبتی (به انگلیسی Moisture Insulation) محصولی است که برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به داخل ساختمان و یا جابجایی رطوبت میان بخش‌های مختلف ساختمان بکار برده می‎شود.

استفاده از عایق رطوبتی و حافظت ساختمان ها در برابر رطوبت، در تمام دوران تاریخ دغدغه ذهنی بشر بوده است. زیرا آدمی از ابتدا مجبور بوده که محل سکونت خود را در مقابل بارندگی و رطوبت محافظت کند.

بی تردید قیر با خاصیت استثنایی آب‌بندکنندگی، از مهم‌ترین کشفیات در دوران باستان بوده است و شاید بتوان آن را اولین عایق رطوبتی کشف شده توسط بشر نام داد.

گمان میرود واژه قیر بابلی یا ایلامی باشد زیرا آنها قیر را به جای ملات برای آب‌بندی ساختمان‌های خود مصرف می‌کردند. در ایرن، از دیرباز در مناطق پر بارش، بام شیبدار و در مناطق کم بارش، بام افقی می ساختند. بام افقی با کاهگل آب‌بندی می‌شده بدین ترتیب که خاک و کاه و آب را خوب مخلوط کرده و ورز می‌دادند سپس بر روی بام به صورت یک لایه پهن می‌کردند.

نقش کاه مسلح کردن گل و جلوگیری از ترک خوردن آن است. همچنین به کاهگل بام اندکی نمک طعام اضافه می کردند تا از رویش گیاهان در بستر ایجاد شده، جلوگیری شود و نیز گل خمیری شده در زمستان در دمای زیر صفر درجه یخ نزند. هر ساله روی کاهگل قدیمی را با یک لایه کاهگل جدید می پوشاندند و آن را غلتک می کردند. این روش هنوز در برخی از روستاهای ایران رایج است.

بعد از جنگ های ایران و روسیه، روس ها در مستعمره هایشان از جمله شیروان قفقاز، بام های شیب دار را با ورقه ای مس یا آهن سیاه می‌پوشاندند. ایرانیان این روش را فرا گرفته و آن را با نام بام شیروانی رایج کردند. بعدها ورق آهن سفید و ورق های پنکوسیم (پنبه کوهی و سیمان) در بام های شیبدار استفاده شد.

ضرورت استفاده و کاربرد

کاربرد انواع عایق رطوبتی دارای ابعاد گوناگون و گسترده ای می باشد. جلوگیری از نفوذ رطوبت به درون ساختمان یا ایجاد مانع برای انتقال رطوبت حمام و سرویس های بهداشتی به سایر بخش های ساختمان یکی از مهمترین کاربرد های عایق های رطوبتی می باشد.

نفوذ رطوبت در بخش های مختلف بنا خساراتی را موجب می‌شود که می‌بایست با بهره‌گیری از انولع عایق رطوبتی از نفوذ آن جلوگیری کرد. در پاره ای از موارد، روی سنگ و آجر، مواد ضد رطوبت بی رنگ کشیده می شود، یا داخل بتن ملات عایق افزودنی اضافه می شود، ولی در بیشتر موارد ناگزیر از مصرف عایق های قیری یا پلیمری هستیم.

در مورد دیگری از کاربرد عایق های رطوبتی میتوان به بخش جاده سازی اشاره نمود. در جاده سازی با پخش مواد قیری (آسفالت)، سطح خاک را ایزوله کرده و از نفوذ آب و یخ زدن آن و در نهایت تخریب جاده جلوگیری می کنند. در ۴۰ سال اخیر، ساخت عایق های رطوبت، آب و بخار آب توسعه فراوانی یافته است. علاوه بر عایق کردن ساختمان در قسمت پی و بام که دو بخش مهم از حیث نفوذ پذیری آب هستند، عایق کاری مصالح مختلفی که در دیواره های خارجی و داخلی به کار می رود و همچنین بستن درزها، کمک شایانی به حفظ ظاهر بنا برای مدت زمان طولانی و جلوگیری از کوتاه شدن عمر مصالح ساختمانی خواهد کرد.

با برآوردی ساده میتوان دریافت که تنها در پوشش بام ساختمان های شهر تهران بیش از ۲۵۰ میلیون مترمربع عایق به کار رفته است. اگر بنا باشد هر چند سال یک بار این پوشش ها تعمیر یا تجدید شوند، میتوان هزینه گزاف آن را تخمین زد. این مسئله ضرورت استفاده از عایق مناسب را بدیهی می سازد.

مشکل عمده بام های تخت به درک ناقص از پوشش بام و عملکرد متقابل اجزای آن به عنوان بخشی از یک مجموعه مربوط می شود. جهت جلوگیری از اتلاف سرمایه ملی و حفظ محیط زیست باید به انتخاب عایق مناسب و اجرای صحیح آن توجه کرد.

انواع عایق‌های رطوبت

استفاده از انواع عایق های رطوبتی در ایران با توجه به شرایط اقلیمی و همچنین وجود منابع عظیم نفتی، از دیرباز پرکاربرد بوده و متداولترین عایق رطوبتی قیر و گونی بوده است. ولی امروزه با پیشرفت علوم، عایق های نوینی تولید و ساخته شده اند که بعضاً به صورت یک لایه انعطاف پذیر ۱ میلیمتری بر روی سطوح اجرا می شوند. از جمله انواع عایق های رطوبتی علاوه بر قیر میتوان به قطران، عایق های پلیمری (انواع پلاستیک ها و لاستیک ها)، عایق های پیش ساخته، پشم شیشه، تیشو، رنگ هایی چون سیلر، انواع ضد زنگ ها، انواع ماستیک ها و درزبندها و… اشاره کرد که در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

در این بخش لیستی از انواع عایق های رطوبتی تهیه گردیده است که با کلیک روی هریک می توانید اطلاعات عایق مورد نظر را مشاهده نمائید.

• قیر – Bitumen , Asphalt
• قطران – Goudron
• عایق های رطوبتی پیش ساخته
• پشم شیشه
• تیشو
• پرایمرها – Primer
• ماستیک و درزبندها – Mastic
• سیلرها
• عایق های رطوبتی پلیمری
• عایق های رطوبتی ساخته شده بر پایه سیمان
• عایق های رطوبتی نوین

قیر – Bitumen , Asphalt

قیر یکی از انواع عایق‌ رطوبتی می‌باشد و همان طور که در بخش های قبلی اشاره شد، در کشور ما از اهمیت بالایی برخوردار است و علاوه بر استفاده در عایق رطوبتی قیر و گونی، مصارف دیگری همچون ساخت رویه های آسفالتی در راه سازی نیز دارد. به همین سبب در این مبحث ابتدا انواع قیر و خواص آن شرح داده خواهند شد سپس به بررسی عایق قیر و گونی خواهیم پرداخت.

قیر یک فرآورده ی طبیعی است که به حالت محلول در نفت خام موجود است و از هیدروکربورهای با وزن مولکولی بالا تشکیل شده است. قیر دارای رنگ مشکی براق است و عمده ترین ویژگی آن، غیر قابل نفوذ بودن در برابر آب و نیز خاصیت چسبندگی آن است. قابلیت چسبندگی قیر بیشتر در صنعت راه سازی مورد استفاده قرار می گیرد به طوری که به صورت لایه نازکی دور دانه های سنگی را گرفته، آنها را به یکدیگر می چسباند و تشکیل آسفالت را می دهد.

انواع قیر

انواع قیر را بر حسب منابع تهیه و تولید آن ها، به دو دسته زیر تقسیم می کنند:

قیرهای طبیعی (معدنی) – Native Asphalt

قیر طبیعی در اثر تبخیر روغن های سبک نفت خامی که از منابع نفت زیرزمینی به سطح زمین نفوذ کرده و در مجاورت هوا و تابش آفتاب قرار گرفته، به وجود می آید.

انواع قیر طبیعی گاهاً به صورت سنگ های قیری (Rock Asphalt) استخراج می شوند. در زمان های بسیار دور، نفت خام در سنگ های آهکی یا ماسه سنگ ها نفوذ کرده، با گذشت زمان روغن های معدنی آن به تدریج تبخیر شده و قیر در سنگ به جا مانده است. سنگ آهک قیری را آسیاب کرده، گرد آن را در ساخت رویه آسفالت کوبیده و در بتن آسفالتی مصرف می کنند.

اگر گرد سنگ قیری، به میزان کمی قیر داشته باشد، به آن قیر می افزایند ولی اگر میزان قیر آن زیاد باشد، به آن گرد سنگ اضافه می کنند.

قیرهای نفتی (پالوده) – Solid Bitumen

این قیر که قسمت عمده مصرف انواع قیر دنیا را تشکیل می دهد، از پالایش نفت خام و در آخرین مرحله تقطیر به دست می آید.

نفت خام را تا دمای ۳۵۰ درجه سانتیگراد حرارت می دهند، در دماهای مختلف به ترتیب بنزین، نفت، گازوئیل، مازوت و سایر روغن ها استخراج شده و در نهایت در دمای ۳۵۰ درجه سانتیگراد قیر که سنگین ترین ماده موجود در نفت خام است، به دست می آید. این قیر پس از تصفیه و اصلاح آماده مصرف می‌شود. ولی دوام قیرهای طبیعی در رویه های آسفالتی و اندودهای آب بندی، از قیرهای نفتی بیشتر است.

قیرهای نفتی در انواع مختلفی به شرح زیر تولید می‌شوند:

• قیر خالص (Asphalt Cement): قیر نفتی معمولی.
• قیر دمیده (Blown Bitumen): قیر نفتی را با دمیدن هوا، تحت فشار و حرارت قرار داده و قیر دمیده با درجه نفوذ کمتر تولید می‌کنند.
• قیر محلول (Liquid Asphalt): به صورت محلول در حلال های نفتی است و به حالت نیمه جامد در موارد خاص مصرف می‌شود.

خواص قیر

قیر به جز دو خاصیت کلی که غیر قابل نفوذ بودن برابردر آب و چسبندگی است، از جمله خواص قیر می توان به موارد دیگری به شرح زیر اشاره کرد.

1. قیر در برابر عوامل جوی نظیر سرما، گرما، یخ زدن و … مقاومت می نماید.
2. قیر در اثر حرارت از سختی به سفتی، خمیری و آبکی تغییر شکل می دهد و هنگام پایین آمدن دما مجدداً مراحل فوق را طی کرده و سخت می شود.
3. در مقابل نیروهای کششی مقاوم است و پاره نمی شود و نیز در راه سازی قابلیت تحمل نیروهایی که از طرف چرخ ماشین ها به آن وارد می شود را دارد.
4. آسفالت جاده ها در صورت نیاز به تعمیر، وصله پذیر بوده به طوریکه آسفالت نو و کهنه به خوبی به هم چسبیده و به صورت یکپارچه عمل می کنند.
5. در برابر اسیدها، بازها و نمک ها مقاوم است.
6. یکی دیگر از خواص قیر عمری طولانی آن است و خواص فوق را برای مدت زمان زیادی در خود نگه می دارد.
7. از نظر اقتصادی نسبت به اکثر عایق های رطوبتی دیگر به صرفه تر است.

با وجود همه مزایای فوق، قیر در وضعیت های زیر برخی از خواص خود را از دست می دهد، به طوری که نمیتوان از آن به خوبی استفاده کرد:

1. تجزیه شدن در دمای خیلی زیاد و تبدیل آن به زغال توأم با اشتعال
2. تغییر شکل در برابر فشار و حلال ها

امولسیون قیر (قیرآبه)

امولسیون قیر یا قیرآبه که در زبان انگلیسی با عبارت Emulsifide Asphalt شناخته می شود یک نوع مخلوط معلق است و به دلیل اینکه دو ماده در آن باهم مخلوط نمی شوند به آن امولسیون می گویند.

امولسیون قیر مخلوط آب و قیر است به طوری که قیر را گرم می کنند و آن را به صورت ذرات بسیار ریز، در حد میکرون، در آب می پاشند. برای شناور شدن ذرات قیر
در آب و جلوگیری از چسبیدن آن ها به یکدیگر، از موادی نظیر ژلاتین که به آن ها امولسیون ساز می گویند، استفاده می کنند.

از امولسیون قیر در مکان هایی که امکان گرم کردن قیر وجود ندارد و باید آن را به صورت مایع سرد و با کم ترین درجه حرارت مصرف کنند، مخصوصاً در راه سازی، استفاده می کنند. مصرف امولسیون قیر به جای قیرهای محلول در عملیات راه سازی، از حیث ایمنی و جلوگیری از حوادثی نظیر آتش سوزی و اشتعال، حائز اهمیت است.

علاوه بر این در کشور ما سالیانه حدود نیم میلیون تن قیر محلول برای عملیات مختلف مصرف میشود که حدود ۲۵% این مقدار را نفت سفید تشکیل می دهد. لذا با کاربرد امولسیون قیر به جای قیر محلول، سالانه ۱۲۵۰۰۰ تن در مصرف نفت سفید صرفه جویی می شود.

پس از ریختن امولسیون قیر بر روی دانه های سنگی در عملیات راه سازی، به تدریج آب امولسیون تبخیر شده و قیر بر روی دانه های سنگی باقی می ماند. این عمل را شکستن امولسیون گویند. مدت زمان شکستن امولسیون اهمیت ویژه ای دارد. این زمان به دما و رطوبت محیط، سرعت باد، جنس محیط و جنس دانه های سنگی بستگی دارد. اگر دانه ها خاصیت مکندگی بالایی داشته باشند، امولسیون زودتر می‌شکند.

افزودنی‌های قیر

جهت اصلاح خواص قیر، افزودنی های قیر و اصلاح کننده هایی نظیر مواد معدنی، آلی، طبیعی، صنعتی، پلاستیک ها و لاستیک ها و … را به قیر اضافه می کنند. این مواد تأثیراتی از قبیل کاهش نقطه شکنندگی و ترک خوردن قیر در سرما، افزایش درجه نرمی در گرما، مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش و جلوگیری از عریان شدن سنگدانه ها را در قیر ایجاد می کنند.

زایکوترم چیست؟

زایکوترم میتواند با بهبود چسبندگی بین قیر و مصالح سنگی آسفالت و ایجاد پیوند های شیمیایی قوی مانع عریان شدگی شود و عمر آسفالت را به طور چشمگیری افزایش داده و آسفالت در شرایط جوی مختلف پایدارتر خواهد بود.

مواد پلیمری به عنوان افزودنی در قیر

اصلاح کننده های قیر موادی هستند که یا از قبل به قیر اضافه شده یا در مرحله تهیه مخلوط های آسفالتی به واحد مخلوط کننده کارخانه آسفالت اضافه میشوند تا خواص و عملکرد قیر دارای افزودنی یا مخلوط آسفالتی ساخته شده با آن را بهبود بخشند. مهمترین خانواده اصلاح کننده های قیر پلیمرها هستند. پودر لاستیک بازیابی شده به طور وسیعی در اصلاح قیر کاربرد دارد.

مزیت های افزودن پودر لاستیک به قیر:

• افزایش مقاومت مخلوطهای آسفالتی در مقابل یخ زدن
• کاهش صدای ناشی از ترافیک و کاهش آلاینده های محیط زیست

مواد بهبود دهنده چسبندگی آسفالت

برای بهبود چسبندگی قیر به مصالح جامد میتوان از افزودنی ها استفاده کرد. از آنجایی که آسفالت های نوین در مقایسه با آسفالت های سنتی دارای برتری خواص چشمگیری میباشند، افزودنی ها به تدریج راه خود را به قسمت راه سازی کشور باز نموده است و با توجه به اختصاصات هر پروژه راه سازی نوع خاصی از این مواد افزودنی قابل استفاده است.

عایق قیر و گونی

قیر و گونی یکی از متداولترین و پرکاربردترین انواع عایق رطوبتی در ایران می‌باشد که از سالهای دور بعنوان عایق پشت بام و عایق کف در بخش های سرویس بهداشتی، حمام و آشپزخانه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. بدین سبب که در اکثر شهرهای ما مواد اولیه این عایق به وفور یافت می شود. این عایق از دو لایه قیر و یک لایه گونی جهت مسلح کردن قیر ساخته می شود. البته تعداد لایه های قیر و گونی بر حسب مکان مورد نظر متفاوت است و می تواند افزایش پیدا کند.

طبق آیین نامه مقررات ملی ایران (مبحث پنج) گونی ایده آل باید: نو، کاملاً سالم، ریزبافت، بدون آلودگی و چروک بوده و وزن آن در هر مترمربع حدود ۳۸۰ گرم باشد.

عایق قیر و گونی دارای معایبی به شرح زیر می‌باشد:

1. چون قیر وزن مولکولی زیادی دارد، به راحتی نمی تواند به فضاهای خالی الیاف گونی نفوذ کند. در حالی که قطر مولکولی آب کم است و یه راحتی می تواند به فضاهای خالی گونی نفوذ کرده و باعث پوسیدگی آن شود.
2. تاب کششی این عایق به دلیل جذب آب زیاد، کم است.
3. امکان پیدایش فضاهای خالی و باقی ماندن نم و هوا در داخل این فضاها وجود دارد که باعث طبله شدن می شود. با رشد طبله ها و سپس ترک خوردن آن ها امکان نشت آب فراهم می گردد.
4. در روش سنتی، دمای قیر و کیفیت مصالح تحت کنترل قرار نمی گیرند.
5. اجرای این عایق رطوبتی در لبه های جان پناه مشکل است و معمولاً شکست های زود رس را به دنبال دارد.
6. گونی معمولاً به صورت عدل وارد می شود. و دارای تا خوردگی است که در عایق کاری ایجاد اشکال می نماید.
7. در شیب های بیش از ۵% و در بام های گنبدی نمیتوان از این عایق استفاده کرد. زیرا در این شرایط قیر در مقابل حرارت آفتاب نرم و روان می شود.
8. عمر مفید این عایق به طور متوسط کمتر از ۱۰سال بوده و ترمیم متناوب آن با مشکلات اجرایی زیاد و هزینه های قابل توجه همراه است.

قیرهای مورد استفاده در ایران

قیرهای مورد استفاده در ایران باید با دقت فراوان و با توجه به شرایط جوی و محیطی هر منطقه در ایران انتخاب شوند. به دلیل اینکه کشور ایران دارای مناطق با آب و هوای متفاوت می باشد، بنابراین در صنایع راه سازی و صنایع ساختمانی که در آن ها از قیر استفاده می شود، می بایست نوع قیر با توجه به خصوصیات آب و هوایی منطقه تعیین گردد و مورد استفاده قرار بگیرد.

با توجه به اینکه قیر هنگامی که در راه سازی یا در ایزولاسیون پشت بام ها به مصرف می رسد، محفوظ نبوده و همواره تحت تأثیر عوامل جوی قرار می گیرد، بنابراین در انتخاب قیرهای مورد استفاده در ایران باید از قیر متناسب با آب و هوای منطقه استفاده کرد.

این نکته در کشور ما که دارای اقلیم های متفاوت (بسیار سرد تا بسیار گرم) می باشد، بسیار حائز اهمیت است. به عنوان مثال قیری که در درجه حرارت های پائین نرم و روان می گردد، قابل استفاده در مناطق گرمسیری جنوب کشور نخواهد بود و یا قیری که در دمای (-۵) درجه سانتیگراد دچار ترک خوردگی می شود را نمیتوان در مناطق سردسیری به کار برد.

بدین لحاظ قیرهای پالوده را با توجه به خواص آن ها نامگذاری نموده و معمولاً آن ها را با دو عدد مشخص می نمایند. مانند قیرهای ۱۰-۲۰، ۲۰-۳۰، ۳۰-۴۰، ۴۰-۵۰، ۷۰-۶۰، ۱۵-۹۵، ۸۰-۱۰۰، ۱۰۰-۱۲۰، ۱۵۰-۱۳۰، ۱۸۰-۲۰۰، ۲۲۰-۲۵۰ و ۲۸۰-۳۲۰ که در ساختمان سازی بیشتر قیرهای ۷۰-۶۰ و ۱۵-۹۵ مصرف می شود و به نام قیر شل و قیر سفت معروف می باشند. بقیه قیرها که هر یک مشخصات ویژه ای دارند، در راه سازی و سایر صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آزمایش کشش قیر

هدف آزمایش از انجام آزمایش

هدف از این آزمایش تعیین خاصیت انگمی (Ductitlity) قیر و مقایسه این خاصیت در انواع مختلف قیر می باشد. با انجام این آزمایش معیاری برای اندازه گیری کشش و چسبندگی قیر بدست می آید. قیرهایی که در راه سازی بکار می روند باید دارای مشخصات فنی معینی باشند تا روسازی ساخته شده در اثر نامناسب بودن قیر مصرفی خراب نشود. قیری که در راه سازی به کار می رود. باید دارای خاصیت چسبندگی زیاد باشد تا دانه های مصالح سنگی را بخوبی اندود کرده و آنها را به یکدیگر بچسباند. برای تعیین نشانه ای از چسبندگی قیرها مقدار قابلیت شکل پذیری آنها اندازه گیری می شود. زیرا هر اندازه قیری چسبنده تر باشد دارای قابلیت شکل پذیری بیشتری خواهد بود.

طبق تعریف، خاصیت شکل پذیری یک قیر عبارتست از میزان افزایش طولی که نمونه قیر با شکل و ابعاد معین می تواند کش بیاید تا پاره نشود.

وسایل مورد نیاز جهت انجام آزمایش کشش قیر

قالب

قالب از جنس برنج و به ابعاد نشان داده شده در شکل ساخته می شود که متشکل از دو گیره و دو بغل بند است. وقتی که چهار قطعه قالب را در کنار هم می چینیم. ابعاد و حدود تغییرات مجاز آن باید مطابق مقادیر مندرج در شکل باشد.

حمام آب (بن ماری)

حمام آب برای نگهداری نمونه ها در دمای آزمایش بکار می رود که نباید حدود این تغییرات بیش از ۰٫۱ درجه سانتیگراد یا ۰٫۱۸ درجه فارنهایت باشد. حجم آب داخل حمام هم نباید کمتر از ۱۰ لیتر باشد. محل قرار گیری نمونه ها باید بگونه ای باشد که ارتفاع سطح آب از بالای آن ۱۰ سانتیمتر و فاصله زیریت نمونه تا کف حمام، حداقل ۵ سانتیمتر باشد. نکته مهم در مورد حمام آب این است که به هنگام انجام آزمایش نباید هیچ گونه ضربه ای به آن بخورد. به خاطر اینکه نمونه ها در هنگام گسیخته شدن خیلی حساس هستند و کمترین ضربه ای باعث تاب برداشتن نمونه ها می شود.

ماشین آزمایش (دستگاه کشش قیر)

وسیله ای که بتواند نمونه قیر را بصورت مداوم و با سرعت ثابت آزمایش تحت کشش قرار دهد می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.برای کشیدن نمونه ها از ستگاه DOW استفاده مینماییم.در این نوع دستگاه نمونه های قیر با سرعت ثابت ( مثلا ۵ سانتیمتر در دقیقه برای آزمایش ما) و در دمای ثابت ۰٫۵ ± ۲۵ درجه سانتیگراد کشیده می شوند تا گسیخته شوند.در هنگام کشش. نمونه ها در داخل آب قرار دارند. ارتفاع آب در بالای نمونه و نیز فاصله سطح زیرین نمونه تا کف مخزن باید حداقل ۲٫۵ سانتی متر باشد. آب داخل دستگاه در هنگام آزمایش نباید تحت هیچ گونه لغزش و اغتشاش قرار گیرد.

دما سنج

دماسنج مورد استفاده باید دارای شرایط زیر باشد.

شماره دما سنج بر اساس ASTM محدوده دماسنج

۶۳C -8 to 32°C

۶۳F 18 to 89°F

توجه : در صورتی که آزمایش در حمام استاندارد نفوذ و در دمای ۲۵°C 77°F انجام می گیرد دما سنج استاندارد D5 در ASTM می تواند جایگزین دماسنج بالا گردد.

نکته : در دستگاهی که در آزمایشگاه روسازی مورد استفاده قرارمی گیرد. که در زیر صفحه پایین آن Heater برای تنظیم دمای حمام و نیز پمپ و تصفیه کننده قرار گرفته است که این مجموعه با گرم کردن و به جریان انداختن آب باعث تعادل گرمایی در مجموعه می گردند.

روش انجام آزمایش کشش قیر

نمونه هایی که درایت آزمایش مورد استفاده قرار می گیرند بایدتحت شرایط خاصی به عمل آورده شده باشد که البته به دلیل محدودیت زمان آزمایش قبلاً این مراحل توسط مسؤول آزمایشگاه انجام می گردد.

ابتدا باید صفحه برنجی را با پارچه آغشته به مخلوطی از گلیسیرین و دکسترین ( و یا پارافین) چرب کنید. به همین ترتیب سطح داخلی بغل بندها را نیز چرب کنید. باید به این نکته توجه شود که سطح داخلی گیره ها نباید به روغن آغشته گردد. چرا که باید گیره ها به نمونه قبر بچسبند و یا روغنی شدن این گیره ها این عمل ناقص انجام گردیده و ممکن است حتی قبل از پاره شدن نمونه ها، نمونه ها از گیره ها جدا شوند. قطعات قالب را پس از چرب شدن قسمتهای لازم بر روی صفحه برنجی می چینیم. قیر را به آرامی و به صورت یکنواخت گرم می کنیم وهمین که به اندازه لازم روان شد از الک شماره ۵۰ (میکرومتر ۳۰۰) رد می کنیم.

سپس آن را به آرامی داخل قالب می ریزیم. باید توجه شود که صفحه برنجی باید کاملآً مسطح و تراز باشد چرا که در غیر این صورت ممکن است قسمتی از کف قالب از سطح صفحه جدا شود و بلعث گردد که کف نمونه ناصاف شود. باید مواظب بود که قسمتهای مختلف قالب از هم جدا نشوند. قیر را به صورت رفت و برگشتی در لایه های نازک می ریزیم .
به طوری که در پایان سطح قیر کمی بالاتر از سطح قالب باشد. قالب را در دمای اتاق حدود ۳۰ الی ۴۰ دقیقه قرار می دهیم تا به آرامی خشک شود. سپس آن را در حمام آب ۱۵ْc به مدت ۳۰ دقیقه قرار می دهیم. سپس قیر موجود را با یک چاقوی گرم شده برش می دهیم تا فقط تا سطح بالای قالب پر از قیر باشد.

صفحه برنجی و قالب حاوی مواد قیری را در حمام آب در دمای معین برای مدت زمان حدود ۸۵ الی ۹۵ دقیقه در داخل آب با دمای ۱۵ْc قرار می دهیم.

سپس قیر را از صفحه جدا می کنیم و نیز بغل بندها را نیز جدا نموده و بلافاصله آزمایش را انجام می دهیم.
سوراخهای موجود بر روی گیره ها را بر روی سوزنها و گیره های ماشین آزمایش قرار می دهیم. و دستگاه را روشن می کنیم تا دو گیره با سرعت ثابتی شروع به دور شدن از هم بکنند. سرعت دور شدن دو گیره از هم باید برابر ۵ سانیمتر بر دقیقه و با اختلافی در حدود ۵%± باشد – البته دو روش آزمایش وجود دارد که نمونه ها در یکی با سرعت ۲٫۵ سانتی متر بر دقیقه و در دیگری با سرعت ۵ سانتیمتر بر دقیقه از هم دور می شوند که در این آزمایش که مطابق ASTM D113 می باشد از روش دوم استفاده می شود. فاصله بین دو گیره را از لحظه ای که شروع به کشیده شدن می کنند تا لحظه پاره شدن را به سانتیمتر اندازه می گیریم.

در طول زمان آزمایش، آب داخل تانک (حمام آب) باید نمونه ها را بالا و پایین حداقل ۵ و ۲ سانتیمتر بپوشاند و باید به طور مداوم دما را در دمای آزمایش ۰٫۵ ± ۲۵ درجه سانتیگراد نگهدارد.

اگر ماده قیری در تماس با سطح مایع و یا در تماس با ته حمام آبی قرار گیرد.

آزمایش نمی تواند ازمایش نرمال به حساب آید. در این حالت وزن مخصوص حمام آب را با اضافه کردن متیل الکل و یا سدیم کلراید تنظیم می کنیم. بگونه ای که ماده قیر در طول آزمایش نه به سطح آب بیاید و نه با کف حمام در تماس باشد.

گزارش

یک آزمایش نرمال آزمایش است که ماده بین دو گیره تا یک نقطه خ اصی کشیده شود و یا آنقدر نازک شود که پارگی در نقطه ای که عملاً سطح تماسی وجود نداشته باشد اتفاق بیفتد.

این آزمایش را با ۲ الی ۳ نمونه انجام می دهند و در نهایت فاصله ای که در آن پارگی اتفاق بیفتد را یادداشت کرده و از آنهامیانگین می گیرند و به عنوان خاصیت انگمی این قیر گزارش می دهند.

طبق استانداردهای مختلف، محدودیتهایی برای استفاده از قیرهای مختلف بر اساس خاصیت انگمی آنها ارائه گردیده است. یک نمونه از این محدودیت ها، مطابق استاندارد ASTM و آیین نامه سازمان برنامه بودجه به نقل از کتاب روسازی راه دکتر امیرمحمد طباطبایی مطابق جدول زیر می باشد.

در آزمایشی که ما انجام دادیم ، نمونه ها تا حد نهایی دستگاه کشیده شدند ولی هیچگونه گسیختگی مشاهده نشد. یعنی تا حد نهایی دستگاه موجود (۱۵۰ سانتیمتر) نمونه ها بدون گسیخته شدن کشیده شدند و این حاکی از خاصیت شکل پذیری بالای نمونه های موجود بود.البته در آخر آزمایش نمونه ها به کف ظرف خیلی نزدیک شده بودند که باید این مشکل با اضافه کردن موادی به آب داخل تانک و افزایش چگالی آن برطرف می گردید.

چرا باید نمونه قیر را صاف کرد؟

چون در این آزمایش نمونه ها در حال کشش می باشند و در نهایت ضخامت بسیار اندکی پیدا می کنند. لذا اگر اختلافاتی در ضخامت نمونه درقسمتهای مختلف آن وجود داشته باشد، باعث خواهد شد که نمونه در قسمتهای ضعیف اولیه ( قسمتهایی که ضخامت اندکی دارند) زودتر گسیخته شود و در نتیجه نتایج آزمایش را تحت تأثیر قرار دهد.

نگهداری نمونه های قیر به مدت حدد ۹۰ درقیقه در حمام آب برای چه منظوری است؟

اولاً با نگهداری نمونه ها به مدت ۹۰ دقیقه در آب باعث می شود که تمام نمونه ها به تعادل گرمایی برسند و در نتیجه دما را که یکی از مسائل اصلی در تغییر خاصیت انگمی قیر است را در کل نمونه ها ثابت می کنیم.

از طرف دیگر با قراردادن نمونه ها در ۱۵ درجه سانتیگراد که دمای نسبتاً پایینی است نمونه ها را در حالتی قرار می دهیم که بتوان براحتی آنها را از صفحه برنجی و بدون چسبیدن آنها به صفحه و بغل گیرها جدا نمود.

حدود پراکندگی مجاز نتایج در این آزمایش چیست؟

در استاندارد ۸۵-D113 در قسمت دقت آزمایش نموداری بدین منظور ارائه گردیده است که حدود مجاز برای پراکندگی نتایج را ارائه می دهد. که بر اساس این نمودار حدود پراکندگی در این آزمایش یعنی اختلافی که بین دو نتیجه حاصل ، می تواند وجود داشته باشد، بین ۰٫۶ الی ۱۰cm می باشد.

اهمیت عملی خاصیت انگمی قیر چیست؟

وظیفه اصلی قیر، چسباندن مصالح شن و ماسه ای می باشد. یعنی با این آزمایش می توان معیاری برای اندازه گیری و مقایسه اصلی ترین وظیفه قیر بدست آورد. قیری که در راهسازی بکار می رود باید دارای خاصیت چسبندگی زیاد باشد تا دانه های مصالح سنگی را به خوبی اندود کرده و آنها را بیکدیگر بچسباند که قابلیت شکل پذیری قیر ، نشانه ای از چسبندگی آنها می باشد.

قطران چیست؟

قطران یا تار که در زبان انگلیسی با وازه Goudron شناخته می‌شود، به موادی گفته می‌شود که معمولاً صمغ‌ مانند، قهوه‌ای یا سیاه و چسبناک هستند و ترکیب‌ های آلی حاصل از مواد مختلفی مانند زغال‌ سنگ، چوب، نفت خام یا تورب هستند.

ساخت و تولید قطران

برای ساخت و تولید قطران، به زغال سنگ گرما می‌دهند تا گاز آن خارج شود و کک به جا ماند. سپس گاز برخاسته را سرد می کنند تا عرق کند و قطره قطره بچکد (تقطیر شود). به ماده حاصله از این فرآیند قطران گفته می شود. قطران هم مانند قیر دانه های سنگی را به یکدیگر می چسباند، از این رو برای ساختن رویه های سیاه و نیز در عایق کاری رطوبتی به مصرف می رسد. از چوب و سنگ شیست چرب هم قطران می گیرند.

این ماده شیمیایی دارای مواد اسیدی است که در آب حل می شوند لذا باید در استفاده از آن در راه سازی دقت لازم به عمل آید. زیرا هنگام بارندگی مقداری از آن در آب حل شده و وارد جوی ها و فضای سبز کنار راه ها و جاده ها می شود و گیاهان را آلوده می سازد.

قطران در دود سیگار چیست؟

قطران خطرناک‌ترین ماده شیمیایی موجود در دود سیگار است. قطران شناخته شده‌ترین سرطان زای موجود در جهان است و باید گفت قطران عامل اصلی ایجاد سرطان ریه است.

قطران موجب فلج مژک‌های تنفسی در راه‌های هوایی میشود و به این ترتیب مانع پاکسازی ریه از سموم و ناخالصی‌ها و آلودگی‌های موجود در دود سیگار و هوای استنشاقی می‌شود. در حقیقت قطران با تاثیر مستقیم خود بر کیسه‌های هوایی موجب تخریب این کیسه‌ها و کاهش کارایی سیستم تنفسی میشود. همچنین باید گفت قطران با تضعیف سیستم ایمنی بدن موجب کاهش توان دفاعی بدن در مقابله با میکروب‌ها میشود. سیگاری‌ ها بیشتر از غیر سیگاری‌ ها به بیماری‌های عفونی از جمله پنومونی و سل مبتلا می‌شوند.

آشنایی با عایق پیش ساخته

با استفاده از عایق رطوبتی پیش ساخته میتوان بسیاری از مشکلات عایق کاری رطوبتی را حل کرد. در چند دهه اخیر استفاده از این پوشش ها بسیاردر ایران رواج یافته است. بهترین نوع این پوشش ها نمد پشم شیشه است.

عایق های رطوبتی پیش ساخته عموماً از مواد اولیه زیر تشکیل می شوند:

1. قیر صنعتی ۶۰-۷۰٫
2. مواد پلیمری به نام اتکتیک پلی پروپیلن (APP).
3. یک لایه تیشوی (الیاف شیشه) مسلح شده با نخ.
4. یک لایه پلی استر نبافته (لایه تیشو و پلی استر با قیر اشباع می شوند).
5. پودر تالک و در برخی از این عایق ها پودر مس نیز به کار می رود.
6. فیلم پلی اتیلن.

برخی از کارخانه های تولید کننده عایق های پیش ساخته، عایق پیش ساخته با روکش آلومینیوم نیز تولید می کنند که حدود ۸۵% از نور و حرارت را نیز منعکس می کند.

طبق استاندارد ایران این عایق ها به دو دسته زیر تقسیم می شوند:

1. عایق پی: عایق رطوبتی پیش ساخته مخصوص پی ساختمان
2. عایق بام: عایق رطوبتی پیش ساخته مخصوص بام، سطوح خارجی، سرویس های بهداشتی، استخرها، تونل ها و …

پرایمر – Primer

پرایمر ها یا همان آسترها دستهای از محصولات تولیدی بر پایه انواع قیرها، رزین ها، افزودنی ها و حلال های مختلف می باشند که به حالت مایع و با استفاده از قلم رنگ، غلتک و یا اسپری بر روی سطح اعمال شده و پوششی ضد رطوبت و ضد زنگ ایجاد می کنند. در واقع این محصول در دسته بندی انواع عایق های رطوبتی قرار می گیرد.

از انواع مختلف پرایمر ها (شرکت های مختلف انواع گوناگونی از این محصول را تولید می کنند) جهت عایق کاری رطوبتی سطوح بتنی، اسکلت فلزی ساختمان، صفحه ستون ها، تیرهای چوبی، تانک های ذخیره آب، لوله های فلزی آب آشامیدنی و فاضلاب و لوله های گاز و نفت استفاده می کنند. پرایمر ها همچنین به عنوان پوشش زیرین لایه عایق رطوبتی پیش ساخته بام جهت ایجاد چسبندگی بهتر به کار می روند.

پرایمرهایی که برای نصب عایق بام مورد استفاده قرار می گیرند، از ترکیب قیر و پودر‎های معدنی مخصوص بدست می‎آید و از لحاظ فیزیکی به صورت مایع بوده که می ‎توان این خمیر امولسیون را به صورت خالص یا رقیق شده با آب یا بنزین استفاده نمود.

البته در ابتدای پیدایش پرایمر این محصول را با بنزین مخلوط می‎ کردند که به دلیل خطرات و همچنین آسیب زدن به لایه پشت بام دیگر از بنزین بعنوان ماده حلال استفاده نمی ‎شود و بجای آن از حلال آب استفاده می‎ شود که هنگام اجرا در پشت بام آب آن تبخیر شده ویک لایه مقاوم و قابل انعطاف که دارای چسبندگی خوبی می باشد به وجود می ‎آورد.

مزایای پرایمرها

1. پس از خشک شدن در مقابل نفوذ رطوبت و بخار آب مقاوم می ‎باشد.
2. این محلول دارای دوام شیمیایی بالایی در مقابل اسیدها و بازها می ‎باشد.
3. فاقد آلودگی شیمیایی و سازگار با محیط زیست است.
4. به دلیل استفاده از آب بعنوان حلال، غیر قابل اشتعال می‎ باشد.
5. این عایق نیاز به گرم کردن با شعله ندارد و می‎توان آن را در هر دمایی استفاده کرد.

موارد کاربرد پرایمرها

1. مناسب برای محافظت از بتن‎ هایی که قرار است با خاک مدفون شود.
2. عایق کاری انواع سطوح ساختمان
3. در محیط ‎های بسیار آلوده برای حفاظت از سطح آجری در مقابل املاح نمکی.
4. از مخلوط پرایمر و ماسه بعنوان آسفالت سرد یا پیش ساخته در مواقع ضروری استفاده می‎شود.

مشخصات فنی

1. رنگ پرایمر معمولا مشکی مایل به قهوه ای می ‎باشد.
2. حالت فیزیکی آن مایع است که از ترکیب قیر و رزین با پودر‎های معدنی ساخته شده است.
3. وزن مخصوص آن برابر با  ۱٫۰۹±۰٫۰۲ می ‎باشد.
4. زمان خشک شدن آن بستگی به شرایط آب و هوایی دارد. (در شرایط آفتابی ۱۲ ساعت زمان نیاز دارد تا خشک شود.)
5. مقاومت آن در برابر سرما تا ۵ درجه زیر صفر و پایداری حرارتی تا ۹۰ درجه سانتیگراد می‎باشد.

نکات ایمنی

• به علت ماهیت شیمایی و قیری این فرآورده، پس از خشک شدن نهایی بسیار سخت شده و پاک شدن آن بسیار دشوار است. پس در صورت تماس با دست یا بدن زودتر با آب شسته شود.

تیشو

تیشو دراقع همان الیاف شیشه است که در فواصل معین و یکنواخت کنار یکدیگر قرار گرفته اند. از تیشو به عنوان حامل در تولید عایق های رطوبتی، عایق کاری لوله های گاز و آب جهت حافظت آن ها از رطوبت، خوردگی و زنگ زدگی به کار می رود. تیشو در برابر آتش سوزی و فرسایش مقاوم است و در اکثر موارد در آن رزین تقویت کننده فنولیک نیز به کار می رود.

ویژگی های تیشوی مرغوب

1. تیشو مرغوب باید از نظر شکل ظاهری و رنگ کاملاً یکنواخت بوده و لبه های آن نیز صاف و بدون چروک باشد.
2. روی سطح آن نباید هیچ گونه خرده شیشه ای مشاهده شود.
3. باید عاری از رطوبت بوده و هنگام باز نمودن رول چسبنده نباشد.

سیلر و کیلر

سیلر یکی از انواع عایق رطوبتی بوده که در صنایع ساختمانی کاربرد وسیعی پیدا کرده است، سیلر در واقع جز رنگ ها محسوب می شود و جهت پر کردن منافذ و خلل فرج چوب قبل از رنگ نهایی به کار می رود و سبب ایجاد استحکام و سختی بیشتر رنگ های نهایی می شود. علاوه بر این سیلر خاصیت ضد رطوبتی نیز دارد ولی نباید در مجاورت حرارت مستقیم یا زیر نور مستقیم خورشید قرار گیرد چون طبله می کند.

سیلر یکی از پر کاربرد ترین مواد برای استفاده در رنگ چوب است. سیلرکاری یکی از بخش های بسیار مهم در رنگ کاری چوب است که برای اشباع چوب مورد استفاده قرار می گیرد. چوب دارای منافذ و خلل و فرجی است که باید اشباع شود تا رنگ را به خود جذب نکنند. همچنین از بین بردن پرز ها و الیاف بسیار ریز سطح چوب هم با استفاده از سیلر و سنباده کاری بعد از آن صورت می پذیرد.

کیلر نیز مانند سیلر جز رنگ های شفاف است با این تفاوت که کیلر پس از خشک شدن براق است و به عنوان رنگ رویه نهایی به کار می‌رود.

عایق پلیمری

عایق رطوبتی پلیمری برای  عایق کردن اتصالات و نیز به صورت ورقه برای عایق کردن سطوح استفاده می کنند. مواد پلیمری موجود در عایق های رطوبتی پلیمری هم خاصیت عایق حرارتی و هم عایق رطوبتی را دارا می باشند که در بخش عایق حرارتی و به طور مفصل شرح داده شدهاند.

انواع عایق پلیمری

• عایق های بوتیلی
• عایق های اکرلیک
• عایق های پلی یورتان
• عایق های سیلیکون
• عایق های پلی استر نبافته
• عایق های اپوکسی
• عایق های ابری:  عایق های ابری، نوارهای فشرده شونده از جنس PVC، پلی اتیلن یا پلی یورتان هستند که یک یا دو طرف آن ها نوار چسب کشیده می شود. از این عایق ها جهت پر کردن درزهای انبساط، درز در و پنجره ها و دریچه ها استفاده می کنند.
• عایق پلیمری الیاف دار: عایق رطوبتی پلیمری الیاف دار جایگزین مطمئن و مناسبی به جای قیر گونی و ایزوگام  های متعارف برای پوشش بام ساختمان می باشد. این عایق رطوبتی پلیمری الیاف دار با دارا بودن الیاف فایبر گلاس دارای  مقاومت چندین برابر نسبت به عایق های رطوبتی پلیمری مشابه بوده که این امر باعث شده این عایق را بتوان در مخازن آب تحت فشار نیز مورد استفاده قرار داد.

عایق پایه سیمانی

عایق رطوبتی پایه سیمانی از محصولات دو جزئی عایق های رطوبتی بوده و بر پایه سیمان ساخته می شوند و به صورت پودر مخلوط با آب تولید شده و به راحتی بر روی سطوح بتنی، آجری، و… قابل اجرا هستند.

از آنجا که این عایق های رطوبتی پس از خشک شدن خاصیت الاستیکی پیدا می کنند، در نتیجه ضربات وارده، فشارهای جانبی و تغییرات دما هیچ تأثیری روی آن ها نداشته و باعث شکسته شدن یا ترک برداشتن آن ها نمی‌گردد.

همچنین به سبب اینکه این محصولات بر پایه سیمان تولید می‌گردند، عاری از مواد سمی و مضر برای سلامتی بوده و می توان از آن ها در داخل مخازن آب آشامیدنی نیز استفاده کرد.

عایق‌های نوین

عایق‌ رطوبتی نوین دسته‌ای از انواع عایق های رطوبتی ساختمانی هستند که بر پایه تکنولوژی های نوین تولید مواد و مصالح ساختمانی ساخته شده اند و در ساختمان های جدید مورد استفاده قرار می گیرند.

امروزه با توجه به گسترش شرکت ها و کارخانه های سازنده، عایق های رطوبتی نوین بسیاری با نام های مختلف ساخته شده اند که هر کدام ویژگی و کاربرد خاصی دارند. در این نوشتار به برخی از این عایق های رطوبتی اشاره مختصری خواهد شد.

ایزوشینگل

این محصول لایه ای مستحکم از نوعی قیر اصلاح شده با پلیمرهای مرغوب است که به وسیله یک لایه پلی استر یا تیشو تقویت گردیده است. ایزوشینگل پوشش مناسبی برای سقف های شیبدار با زاویه بیش از ۱۵ درجه است. نصب آسان، بارگذاری اندک بر سازه سقف، عمر طولانی، تنوع در طرح و رنگ و جلوه زیبای ظاهری از مزایای این عایق محسوب می شود.

ایزو فلکس

این عایق به صورت سرد و مایع اجرا شده و دارای مزایایی از جمله: ایجاد پوشش یکپارچه و بدون درز، مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش، وزن کم در واحد سطح، خاصیت عایق حرارتی و قابل اجرا در سطوح غیر هندسی می باشد.

نماسیل

پوشش عایق بر پایه آب و متشکل از رزین ها و پوشش دهنده های با ثبات می باشد که پس از اجرا ضمن محافظت از سطح زیر کار و ممانعت از شوره زدن آن، عایق رطوبتی کامل برای سطح ایجاد می کند. این محصول در رنگ های مختلف جهت استفاده در نمای خارجی و داخلی ساختمان، سقف های شیبدار و استخرها و بر روی کلیه سطوح با هر جنسی قابل اجراست.

واترسیل

ترکیبی الاستومری که بر پایه آب و یا حلال قابل عرضه بوده و به عنوان عایق رطوبتی و پوشش محافظ روی سطوح کاشی، سرامیک، بتن و مخازن فلزی مورد استفاده قرار می گیرد.

نکات اجرایی در عایق کاری

نکات اجرایی در عایق کاری رطوبتی بسیار مهم و حائز اهمیت فراوان هستند و اجرای دقیق و صحیح این نکات باعث خواهد شد که عایق های رطوبتی بکار رفته، بالاترین کارایی را داشته باشند. جهت عایق کاری بخش های مختلف ساختمان به خصوص پشت بام، نکاتی باید مد نظر قرار گیرند که در ادامه به برخی از آن ها اشاره خواهد شد:

• سطح مورد نظر باید عاری از هرگونه گرد و خاک، رطوبت و چربی باشد.
• هنگام بتن ریزی در قسمت های مختلف ساختمان (کف، بام، استخر و…) می توان مواد عایق رطوبتی ویژه ای را به صورت پودر یا مایع به بتن اضافه کرد و بدین ترتیب بتن را در برابر آب و رطوبت مقاوم کرد.
• در بام های سبز معمولاً کف بام را در محل باغچه ها، با ورق مسی یا گالوانیزه با شیب کافی و نیز دو لایه عایق رطوبتی مناسب می پوشانند.
• در عایق کاری رطوبتی بام متداول است که قیری که در بام ساختمان به عنوان ایزولاسیون رطوبتی استفاده می گردد، به وسیله آسفالت و یا فرش موزاییک پوشانیده می شود. آسفالت پشت بام که ماده ای با خلل و فرج حدود ۵% است خاصیت عایق ندارد بلکه محافظ در مقابل تشعشعات ضعیف اتمی روی عایق است. برای روشن شدن رنگ آسفالت، جهت عدم جذب حرارت بهتر است پودر سنگ سفید، رنگ پلاستیک رزین دار سفید یا رنگ آلومینیومی روی آن اجرا کرد.
• یکی دیگر از نکات اجرایی در عایق کاری رطوبتی این است که اجرای عایق بام باید در فصول خشک سال انجام پذیرد. چنانچه این کار در مناطق پر باران صورت می گیرد، باید از کم بودن میزان رطوبت داخل بتن یا پرلیت روی بام اطمینان حاصل کرد. در غیر این صورت پس از اجرای عایق رطوبتی، آب در زیر لایه عایق تبخیر شده و چون مفری برای خروج ندارد باعث جدا شدن لایه عایق از سطح بام و ایجاد برآمدگی می شود.
• کنج های ۹۰ درجه نقطه ضعفی برای عایق های رطوبتی می باشند. بنابراین قبل از شروع به کار باید در این کنج ها با ملات پخی ایجاد کرد.
• پس از اتمام کار نوبت به مرحله آزمایش می رسد.برای انجام آزمایش، ناودانی ها بسته می شوند و بر روی بام به مدت ۲۴ ساعت آب می اندازند تا از عدم نشت آب اطمینان حاصل شود.

انبار کردن و نگهداری

انبار کردن و نگهداری یکی از نکات مهم و اساسی در صنعت تولید و فروش عایق رطوبتی می‌باشد که باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. انبار کردن این عایق رطوبتی درصورتیکه بطور اصولی انجام گیرد، خواص عایق را برای مدت طولانی بطور یکنواخت و استاندارد حفظ خواهد نمود و در غیر این صورت باعث کاهش خصوصیات این عایق ها و افزایش ضریب انتقال رطوبت خواهد گردید.

محصولات عایق رطوبتی اکثراً به صورت رول بسته بندی می شود. رول ها باید محکم پیچیده شده باشند و به وسیله نوار چسب کاملا محکم شوند. رول ها باید به صورت عمودی در انبار سرپوشیده نگهداری شوند. کف انبارها صاف و دمای آن بین ۵ تا ۳۵ درجه سانتی گراد باشد.

چنانچه محصول در فضای باز نگهداری شود باید از پالت استفاده شده و روکش پلی اتیلن رنگی روی آن کشیده شود. باید توجه کرد که برای مدت طولانی نمی توان از فضای باز برای نگهداری عایق ها استفاده کرد، مدت نگهداری عایق از تاریخ تولید تا مصرف حداکثر به مدت ۶ ماه است.

انواع گچ ساختمانی عایق رطوبتی

همانطور که در قسمت های قبل توضیح داده شد، عایق سازی بنا یک امر بسیار مهم میباشد. در زمینه گچکاری زیر میتوان با کمی تغییر در گچ های مورد استفاده، عایق سازی را اجرا کرد. انواع گچ های پلیمری در حقیقت به دلیل مواد افزودنی بکار رفته در تولید آنها، عایق رطوبت بوده و دارای مقاومت بسیار بالاتری نسبت به گچهای معمولی ساختمانی میباشند. لطفا جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع گچ های پلیمری به لینک های زیر مراجعه فرمایید.